به وجود آمدن کلمه Hello به سال 1827 بر می گردد. در ابتدا این کلمه یا برای جلب کردن توجه بکار می رفت و یا برای بیان تعجب. تا موقعی که تلفن اختراع نشد Hello به معنای ‘الو’ بکار نرفت. یکی از کاربرد های کلمه Hello در جواب دادن تلفن (به معنای الو، سلام) است. همانطور که می دانید الکساندر گراهام بل تلفن را اختراع کرد. خود گراهام بل از کلمه ‘ahoy’ ( که حداقل 100 سال قبل از کلمه Hello به وجود آمد) برای جواب دادن تلفن استفاده می کرد ولی توماس ادیسون برای اولین بار از Hello برای جواب دادن تلفن استفاده کرد. و همین باعث شد که این کلمه رایج شود.
فردی به نام کونیگسبرگ (Koenigsberg) به دنبال یافتن جواب این سوال بود. در نهایت او موفق شد در شرکت تلفن و تلگراف آمریکا (در منهتن، Manhattan) نامه ای را پیدا کند که جواب این سوال در آن بود. نویسنده این نامه منتشر نشده توماس ادیسون بود.
این نامه به پانزدهم آگوست 1877 بر می گشت که خطاب به فردی به نام T.B.A. David نوشته شده بود. T.B.A. David رئیس چاپ تلگراف در پیتسبرگ روسیه بود. او در حال آماده شده برای معرفی تلفن به پیتسبرگ بود. در آن زمان توماس ادیسون تلفن را فقط به عنوان یک وسیله کاری تصور می کرد که در هر دو طرف مکالمه خط آزاد بود. ولی در این میان یک مشکل وجود داشت؛ مشکل این بود که چطور طرف های مکالمه می دانستند که طرف دیگر می خواهد صحبت کند. ادیسون در این خصوص به T.B.A. David چنین نوشت:
“Friend David, I don’t think we shall need a call bell as Hello! can be heard 10 to 20 feet away. What do you think? EDISON “
دوست من دیوید، من فکر نمی کنم که ما به زنگ به عنوان Hello (الو) نیاز داشته باشیم! که از 10 تا 20 متر دورتر هم شنیده می شود. تو چه فکر می کنی؟ ادیسون
پست های مرتبط: