وابسته های پیشرو یا determiners کلماتی هستند که در ابتدای یک عبارت اسمی (noun phrase) می آیند. وابسته های پیشرو (determiners) به دو دسته کلی و خاص تقسیم می شوند.
وابسته های کلی (general determiners)
وقتی که در مورد چیزی به صورت کلی صحبت می کنیم یا اینکه در مورد چیزی یا شخصی که برای مخاطبانمان ناشناخته است صحبت می کنیم وابسته های کلی را بکار می بریم. کلمات زیر وابسته های کلی می باشند:
- a; an; any; another; other; what
- می توانیم برای صحبت کردن در مورد چیزهایی که برای شنوندگان یا خوانندگان مان ناشناخته باشد از حروف تعریف نا معین a و an برای اسامی قابل شمارش استفاده کنیم:
A man walking nearby saw the accident
مردی که در همان نزدیکی داشت قدم می زد حادثه را دید
در جمله بالا مردی که حادثه را دید برای مخاطبان ناشناخته است و به همین دلیل از حرف تعریف نامعین a برای آن استفاده شده است.
- ما از وابسته کلی any برای اسامی مفرد (قابل شمارش یا غیر قابل شمارش) استفاده می کنیم تا در واقع در مورد همه افراد یا اشیائی که any برای آنها بکار رفته است صحبت کنیم
It’s very easy.Any child can do it.
خیلی آسونه. هر بچه ای می تونه انجامش بده.
در مورد ضمیر پرسشی what و another و other می توانید با کلیک بر روی لینک های زیر مباحث مربوط به آنها را مطالعه کنید:
وابسته های خاص (specific determiners)
وقتی که می دانیم شنوندگان / خوانندگان ما از چیزی که به آن اشاره می کنیم مطلع هستند از وابسته های خاص استفاده می کنیم.
Look at those lovely flowers.
به اون گل های دوست داشتنی نگاه کن.
Thank you very much for your reply
از پاسختون خیلی متشکرم
Have you sold the car?
آیا ماشین را فروخته ای؟
کلماتی که بولد شده اند (those, your, the) جزء وابسته های خاص هستند.
در زیر لیستی از مباحثی که قبلا در سایت به آنها پرداخته شده است به همراه وابسته های خاص آنها قرار داده شده است که می توانید با کلیک بر روی لینک آنها جزئیات بیشتری بدست آورید.
- the definite article (حرف تعریف معین): the
- possessives (ضمایر ملکی): my, your, his, her, its; our, their, whose
- demonstratives (ضمایر اشاره): this, that, these, those
- interrogatives (ضمایر پرسشی): which