سه‌شنبه , 19 مارس 2024
دوره گرامر

افعال کمکی در زبان انگلیسی

کاربرد افعال کمکی در زبان انگلیسی این است که آنها به فعل اصلی جمله کمک می کنند تا مفهوم را بهتر بیان کند. این افعال قبل از فعل اصلی جمله می آیند. لیست کامل افعال کمکی و مدال در جداول زیر آمده است:

لیست افعال کمکی

Be Have Do
 am      has does 
is have  do 
are had  did 
was
were
been
being
افعال کمکی مدال (modal auxiliary verbs)
can, could, may, might, must, ought to, shall, should, will, would

 

am, is, are, was, were

این افعال خیلی اوقات در واقع همان افعال to be در زبان انگلیسی هستند؛ is برای ضمایر یا اسامی مفرد بکار می رود، are برای ضمایر یا اسامی جمع بکار می رود و am هم برای ضمیر I استفاده می شود. was گذشته افعال مفرد (یعنی am و is) و were گذشته فعل جمع are می  باشد.

She is teaching English.

او در حال تدریس انگلیسی است.

They were seen in a Spanish city two years ago.

آنها دو سال پیش در یک شهر اسپانیایی دیده شدند.

I am looking for somebody named “Frank”.

من دنبال شخصی به نام فرانک می گردم.

نکته: این افعال موقعی افعال کمکی هستند که فعلی دیگر نیز بعد از آنها بکار رود؛ در زمان های استمراری و ساختار مجهول (passive voice) می توان این افعال را افعال کمکی نامید چون در این ساختار ها بعد از هر یک از این افعال فعل دیگری نیز بکار می رود.

مثلا در مثال دوم برای این افعال فعل seen بعد از were بکار رفته است و در مثال اول فعل teaching بعد از is بکار رفته است.

اگر هر یک از این افعال بدون اینکه فعل دیگری بعد از آن استفاده شود، بکار رود دیگر فعل کمکی نامیده نمی شود بلکه فعل اصلی (full verbs) نامیده می شود. به یک مثال در این خصوص توجه کنید:

She is a teacher.

او یک معلم است.

همانطور که مشاهده می کنید فعل is به به تنهایی بکار رفته است؛ در این مثال is یک فعل اصلی است نه کمکی.

do, does, did

فعل کمکی did گذشته do و does است. do و does برای زمان حال بکار می روند.

Do you live here?

اینجا زندگی می کنی؟

I just did my homework.

همین الان تکلیفم رو انجام دادم

Does she work at Oxford University?

آیا او در دانشگاه آکسفورد کار می کند؟

نکته: هر یک از این افعال نیز اگر قبل از فعل دیگری استفاده شوند افعال کمکی هستند، در غیر این صورت افعال اصلی هستند. در جمله زیر فعل does یک فعل اصلی است (نه کمکی):

She does her homework every day.

او هر روز تکالیفش را انجام می دهد.

has, have, had

have و has برای خیلی از زمان های کامل (حال کامل، آینده کامل، حال کامل استمراری…) بکار می رود و had گذشته این دو فعل است و کاربرد آن در زمان های کامل مربوط به گذشته است (مثل گذشته کامل).

در این بخش این افعال را برای سه زمان خیلی رایج بکار می بریم:

ساختار حال کامل:

past participle (شکل سوم فعل) + has / have

از این ساختار معمولا وقتی استفاده می شود که بخواهیم بگوییم عملی در گذشته شروع شده و در زمان حال هم ادامه دارد.

The critics have praised this movie.

منتقدان این فیلم را تحسین کرده اند.

ساختار آینده کامل:

past participle (شکل سوم فعل) + will + have

از این ساختار موقعی استفاده می شود که کسی بخواهد بگوید عملی که شروع شده است در آینده به اتمام خواهد رسید.

I will have learned English by the next year.

من تا سال بعد انگلیسی را یاد گرفته ام.

ساختار گذشته کامل:

past participle (شکل سوم فعل) + had

از این ساختار موقعی استفاده می شود که بخواهیم بگوییم یک عمل قبل از عملی دیگر در گذشته انجام شده است.

I had learned English before I came here.

من قبل از اینکه اینجا بیام انگلیسی را یاد گرفته بودم.

نکته: همانند افعال be و do این سه فعل (have, has, had) نیز فقط موقعی افعال کمکی هستند که پس از هر یک از آنها فعل دیگری نیز بکار رود. اگر فعلی بعد از هر یک از این افعال بکار نرود دیگر افعال کمکی نیستند بلکه افعال اصلی هستند. در جمله زیر has یک فعل اصلی است:

He has a big house.

او یک خانه بزرگ دارد.

افعال مدال

افعال کمکی دیگری نیز هستند که به آنها modal auxiliary verbs گفته می شود. این افعال در جدول دوم ذکر شده اند. نکته مهم در مورد این افعال این است که شکل آنها برعکس افعال کمکی ذکر شده در جدول  1 تغییر نمی کند.

از may و might برای بیان احتمالات استفاده می شود.

I may pass the exam.

ممکنه در امتحان قبول شوم.

shall معمولا یا برای پیشنهاد بکار می رود و یا برای گفتن اینکه چه چیزی در آینده اتفاق می افتد (همانند will).

Shall I turn the TV on?

تلوزیون رو روشن کنم؟ (پیشنهاد)

در برخی از پست های سایت افعال کمکی توضیح داده شده اند که لیست آنها در زیر آمده است:

کاربرد will و would

کاربرد can و could

تفاوت should, must و have to

صحبت کردن در مورد عادت های مربوط به گذشته با would

اشتباهات رایج در خصوص بکاربردن افعال کمکی

  • بعد از افعال کمکی  must, can, could, may, might, should, will, would, do(es), did از حرف اضافه to استفاده نمی شود:

I can to swim.

  • بعد از افعال کمکی must, have / has to, should, ought to, can, could, shall, may, might, will, would, do(es), did نباید از s برای نشان دادن سوم شخص مفرد استفاده کرد:

He should reads that book.

در جمله بالا s که به عنوان نشانه سوم شخص مفرد (third person singular) به فعل read اضافه شده است باید حذف شود.

 

 

 مطالب مرتبط:

افعال حالتی و کنشی

حال کامل در زبان انگلیسی

8 نظر

  1. خیلی عالی بود.ممنونم

  2. واقعــــــــاً کامـــل و عالــــــی

  3. این همین مطلب بالا رو من مدت ها دنبالش بودم تا در کنار هم تفاوت های بین اونها رو تشخیص بدم مرسی

  4. عالییییییییییییییییییییییییییییییی
    مرسیییییییییییییییییی

  5. ممنون خیلی خوب توضیح داده شده

  6. خیلی ممنون بسیار عالی بود

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *